5 yıldır bir işkence yaşıyorum adeta. Yaşlı ve bir dediği diğer dediğini tutmayan bir ev sahibine katlanmak zor iş. Ama ben bir şekilde 5 yıldır sineye çekip katlanıyorum buna. Katlanıyordum, daha doğrusu. Ama bugün canıma tak etti artık. Sağlam bir sakinleşme seansından geçirilmemiş olsam çok daha ağır girerdim muhtemelen, ancak yine de pek hafif girdiğim de söylenemez. Sonuç mu? Eh, yeni bir ev bakma zamanı geldi benim için 5 yılın ardından... Bir süredir biriktirdiğim paraları yeni eve akıtmam gerekecek, haliyle bu yaz için planladığım İtalya gezisi komple yalan olmuş durumda. Hiç olmazsa rahat bir nefes alacağım, arkadaşlarımı istediğim gibi ağırlayıp sabaha kadar FRP partileri düzenleyebileceğim kendi evimde. En güzeli ne ama biliyor musunuz? En sevdiğim iki varlık yanımda olacak bu sırada. Her gün ayrı bir güzel olacak... Yeni bir ev bulup oraya yerleşmek için can atıyorum şimdiden.